'Waarop richt jij je aandacht?'

Trots kom je thuis met je rapport. Een prachtig verhaal van de juf over jou. Mooi en herkenbaar om te lezen. We bladeren door en komen bij de toets uitslagen. “Mam, wat betekent dit?” vraag je. Ik vertel dat haar rekenniveau een beetje is gedaald sinds de vorige keer. Een beetje verschrikt kijk je op. “Ben ik dan slecht in rekenen mama?” Ik leg haar uit dat ze dat zeker niet is. Dat haar resultaten best gezakt kunnen zijn door de de vele wisselingen van leerkrachten en dat het heus wel weer beter zal gaan.

Op dat moment besefte ik me dat een kind op zo'n moment al in een soort hokje gestopt wordt. Waar het wel en niet goed in is, staat duidelijk op papier. Nu scoorde mijn dochter nog gemiddeld, maar wat als een kind allemaal rode getalletjes ziet staan? Dat moet als een enorme klap in het gezicht voelen! Je moet je voorstellen dat je maanden lang hebt gewerkt, je best hebt gedaan en dan krijg je onvoldoendes als resultaat!

Je kunt je voorstellen dat op deze manier al de eerste overtuigingen een feit zijn. ‘Ik kan niet… Ik ben niet goed genoeg… Ik zou beter moeten…’ En zou dit een kind niet enorm beperken, voor de rest van zijn leven?

Ik begrijp het. Ik ben zelf leerkracht en wat voor ons als leerkracht handig werkt is om na een periode van inoefening, de kinderen te toetsen om te kijken wat ze hebben opgestoken van de lessen. Aan de hand van die toetsresultaten deel je de kinderen op niveau in, zodat je passend onderwijs kunt geven. Heel handig! Maar ook confronterend. En zo werkt ons hele (onderwijs)systeem. De grootste focus ligt op wat we niet kunnen. Daaraan blijven we oefenen en oefenen, om steeds weer te ervaren dat we er niet goed in zijn. Niet erg goed voor ons zelfvertrouwen en zelfbeeld.

Als we volwassen worden, doen we meestal niet veel anders. We zijn voornamelijk gefocust op de dingen die niet goed gaan. Daar gaat het meeste van onze aandacht naar toe. Lichamelijke klachten, conflicten in de familie, geldproblemen… Misschien zouden we onze aandacht wat meer mogen richten op de dingen die WEL goed gaan. Laten we eens vaker kijken naar de dingen die we uit gewoonte niet eens meer zien, al lijken ze nog zo klein! Je hebt een dak boven je hoofd, een inkomen, lieve vrienden, voldoende tijd om leuke dingen te doen en je bent vast wel érgens goed in.

Laten we niet vergeten dat wij het voorbeeld zijn voor onze kinderen. Wij kunnen ze leren dat we onze talenten mogen benutten! Dat iedereen wel ergens goed in is. Samen maken we de wereld mooier en iedereen vult daarvan zijn eigen stukje in.

Oké, rekenen lukt je niet zo goed, maar wat kun je wel? En dáár meer tijd in stoppen. Talent uitvergroten! Oefenen en oefenen zodat je nóg beter wordt in wat je al kan. Nee, ik wil niet zeggen dat je moet stoppen met rekenen. Je hebt bepaalde basisvaardigheden nu eenmaal nodig. Dus ook dat blijven oefenen, maar wellicht kunnen we de hokjes eraf halen. Geen rode kleurtjes, geen cijfers, geen beoordelingen. We zijn toch niet geboren om beoordeeld te worden?

Dat wat je aandacht geeft, groeit. Dus als jij je aandacht richt op het positieve in je leven, zal dat groeien. Hetzelfde geldt bij een focus op het negatieve.

Waar wil jij meer van? Wat wil je uitvergroten? Wat zou jij het allerliefste willen doen?

Breng dáár je aandacht naar toe. Als je dat doet, zullen de donkere dagen net iets minder donker zijn, slecht nieuws wat beter te verdragen en dingen die niet lukken, ach, daar haal jij

toch je schouders voor op?

Liefs, Monique